Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Omnis autem in quaerendo, quae via quadam et ratione
habetur, oratio praescribere primum debet ut quibusdam in
formulis ea res agetur, ut, inter quos disseritur, conveniat
quid sit id, de quo disseratur.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere.

Quonam, inquit, modo?: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Zenonem roges;: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Idem adhuc;: Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Bork: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Bork: Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Frater et T.: Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Sed quod proximum fuit non vidit.
Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Restatis igitur vos;

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Perge porro; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.